Do Ł

Czy wierzysz w miłość, bez miłości?

Czy wierzysz w kwiaty, bez ich suchości?

Czy kochasz mnie szczerze, czy to tylko żart?

Powiedz mi wreszcie, ile jestem wart?...

Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię pragnę,

Kocham, szanuję, jednak czasem upadnę.

Cały czas wierzę, wierzę w naszą miłość,

jednak nieraz chcę, żeby to się wreszcie skończyło.

Czekam, wciąż czekam na Ciebie,

Ty jednak o niczym nie wiesz.

Czekam na moment, w którym Ci to powiem

Ile jesteś dla mnie wart?

                                                                   Odpowiedz...

Rudolfus

*** [Mogę nie wiedzieć...]

Mogę nie wiedzieć o Tobie nic.

Mogę nie pamiętać, kiedy śniłam.

I mogę nie czuć, nie mieć emocji.

Ale zostaniesz.

I zawsze będziesz podświadomie.

Gdzieś tuła się Twoja dusza.

Niewymuszona,  a pełna niczego.

Tam został Twój głos.

I myśli Twoje potargane przez wiatr.

Też bez znaczenia.

Została zimna, gorzka łza.

Teraz wolno spływa spod powiek.

Wyobrażam sobie.

Jej słodycz niewidzialną.

Zabijającą i dłonie czerwone od...

Mogę nie wiedzieć o Tobie nic.

Mogę nie pamiętać nazw i kolorów.

I mogę czuć jedynie zapach.

Ale będziesz.

W przeźroczu rozszczepionego światła.

Wszędzie tam, gdzie myślałam...

Że pomożesz potrzebny w nieistnieniu.

Z nadzieją na i wiarą do.

Wróć Aniele Stróżu.

I oddaj radość, i zostań.

Canard

Nienawidzę

   Nienawidze, gdy musisz już isć

   Nienawidze, gdy rozstać się musimy

   Chciałem złapać wskazówkę zegara

   Zatrzymać czas

   Lecz siły mi brak

   Gdy nadchodzi chwila rozstania

   Trzymam Cię z rekę

   Wpatruję się w głębie Twych oczu

   Zapamiętuje każdą część Twej twarzy

   Twój uśmiech, dotyk i zapach

   Tak jakby to była ostania chwila   

   Spędzona z Tobą

  

   Gdy puszczasz me dłonie

   I plecami odwracasz się

   By ku drodze powrotnej iść

   Ja odliczam już czas

   By jutro przyjść tutaj znowu

   I poczuć jak znów swą magią

   Ogarniasz całego mnie

Centurion

Niebo

Daj mi niebo.

To którego każdy chce dotknąć.

Niebo, w którym marzenia się spełniają.

Gdzie słychać dzieci śmiech.

Gdzie poczuję się wolny.

Koniec.

Czas za szybko biegnie.

Niebo uciekło.

Zostały marzenia,

w których utonę.

Rico

Lekcja z końca maja

Siedzę w szkolnej ławce

Wpatruję się w stary zegar

Ze siłą stu tysięcy pokoleń

Przeklinam jego zardzewiałe wskazówki

Jednym uchem wskakuje nudny wykład

Drugie wyczekuje anielskiego hałasu

Uwalniającego z oków kajdanów

Nudnych wykładów, starych pouczeń

A jak na ironię okno otwarte

Wpuszcza zgiełk miejski i śmiech

Brzmiących jak drwina ludzkości

Z młodzieżowych cierpień niepokornego ducha

Siłą rzeczy popuszczam wodze fantazji

I jestem ściągana gwałtownie na ziemię

Poprzez krótki rozkaz, krótkie charczenie

Nauczyciel znów pastwi się nad ,,nieukiem"

Wpatruję się w stary zegar

Usiłując ruszyć okiem zardzewiałe minuty

Ze siłą stu tysięcy pokoleń

Czuję zabawę sączącą się przez okno

kukurydza