Jesienny liść

Jesienny liść

uderzany w pożółkły policzek

przez samotny wiatr

Opada bezradnie

pchany deszczu słoną łzą

na dno

Słonecznych promieni

pajęczyna

rozerwana na strzępy

szarą nicią

chmur galopujących

do nikąd - jak my

Risa

 

Ksenofobia

Dopadła mnie.

Dogoniła mnie.

Porwała mnie.

Boję się samego źródła

światła od innego.

Krąży coś takiego

wokół mojej planety.

Lęk przed zbliżeniem

się dwóch sił

o podobnym kształcie i położeniu.

Smagająca mną obawa

przed niesmacznym tego

zdarzeniem.

Przed spotkaniem.

Przed rozmową.

Strach przejawił się

w języku

plątając słowami

i kulturze niezmiennej.

Dopadła mnie.

Dogoniła mnie.

Porwała mnie.

Moja ksenofobia osobista.

Euridice

 

Sposób osób

Mijasz codziennie setki kamieni

Myśląc, że nic się w nich nie zmieni

Ja jestem jak woda, co żłobi swą drogę

Nawet w tej skale, życie dojrzeć mogę

Bo i tak wszyscy przeminiemy

I tak kiedyś znikniemy

na mapach zostaną plamy

W marzeniach zostaną plany

Ich wypełnienia nas zdmuchną

Jak my zdmuchnęliśmy stary tron

Oprzeć się wszystkiemu

Zostać tym, kim się jest

Od początku do końca

Nie sprzedać się niczemu

Zdać ten błogosławiony test,

Który przeklina lud spod słońca

W każdym z nas jest płomień,

Który pełnym ogniem zapłonie.

Choć na chwilę, jeden moment

Nic na siłę... tylko to wiem

Cztery sposoby jak cztery żywioły.

Życiowe drogi, rozwiązań początki.

Lecz resztę dopełnisz tylko własną głową

Rozumem i duszą – nieprzebitą zbroją

Jak Geralt stworzysz swoje przeznaczenie

Choćbyś miał czekać na świata skończenie.

Zrobisz to świadomie, więc będziesz twardo szedł drogą.

Zrobisz nieświadomie, więc nogi Cię zawiodą.

Sz3rok1

 

Aniele mój

Aniele mój.

Nie milcz,

gdy mówić ci każę.

Na drodze życia

bądź mym drogowskazem.

Kieruj przez życie,

by wyboje były najmniejsze,

a dziury jak najpłytsze.

Bądź mą przyjaciółką

i od przyjaciół nie oddalaj.

Bądź moją kochanką

i miłości nie pozbawiaj.

Bądź moją siłą,

bym walczył z przeciwnościami

nieprzewidywalnego losu.

Aniele mój.

Trwaj u mego boku.

Aniele mój.

Bądź przy mnie.

Póki życie we mnie gości,

a śmierć nie prosi w swe progi.

Rico

 

Cenzura myśli

Może już nie ma wojny ani wojennego stanu

Nawet o komunie mało kto pamięta

A mimo to nadal nie wolni

Bo sami sobie pułapkami jesteśmy

Bo oni przeczesują nasze kieszenie

Sprawdzają nasze martwe ciała na sekcjach

Na satelicie widza gdzie idziesz

z kim sypiasz, rozmawiasz, pijesz

Prześwietlą Cię na wylot na lotnisku

niebieskim szklanym okiem usypiają

Białą tabletką narkotyzują

I swoimi słowami ogłuszają

Nawet nam myśleć nie wolno po swojemu

Każdą myśl dokładnie cenzurują

A ty wciąż tak samo

Jesteś uzależniony od nich

I choćbyśmy krzyczeć zaczęli

Wyszlibyśmy wszyscy na ulice

Oni wmówią nam ,że to dla dobra naszego

wbrew terroryzmowi , atakom, wojnom

I zapominamy od nowa

Że to oni wojny wszczynają

Że to oni niewinnych mordują

I pieniądze nasze kradną

Ale sami sobie winni jesteśmy

Dajemy się na ślepo

Bo inaczej żyć nie umiemy

Bo inaczej życia nie widzimy

murdermachine