K.

 Szukam Twych oczu w przechodniów spojrzeniu,

 przed świtem Twe imię wymawiam,

 W szeleście liści chcę słyszeć Twój głos.

 Swą przyszłość z przeszłości składam.

 Każdego ranka powstaję do życia,

 chociaż powietrze smak cały straciło.

 Mimo, że nie znam  innego świata

 to wiem co z tego ubyło.

 Uwielbiam puch zimowych dni

 i chłód co w serce się wciska.

 Bo z każdym płatkiem anielskich piór,

 wciąż czuję jak jesteś mi bliska.

 Zbyt krótką ścieżkę wskazał Ci los,

 on  żywot Twój o próg życia strzaskał.

 Wiec każdej nocy wyciszam lęk,

 bym znowu wśród wspomnień Cię zastał.

 Dziś nie ma dla mnie już żadnej nadziei,

 jest prawda, jak gwóźdź wbity w trumnę.

 Ile bym wołał i ile bym łkał...

 Pocieszysz mnie  dopiero gdy umrę.

Neufratel