Wśród bieli

Biały puch na białym tle,

biały świat i białe życie,

białe postacie w białej mgle,

wszystko białe, czyż nie?

Wśród zasp po pas,

wśród mrozu szczypiącego w twarz

idę sobie, zwykły człowiek,

a płatki ściągam nawet z powiek

i chucham w swoje dłonie,

chucham nim mi któryś palec lodem spłonie.

Cały opatulony, prawie zamaskowany,

cały czymś przykryty jakby schowany.

Stawiam kroki na białej ziemi, stawiam je

i mimo tej przejmującej bieli, uszczęśliwia Ona mnie.

Sognatore