Wierność

Jak pies błąkam się - bez domu, bez duszy

zbyt wierna by odejść.

Skamlę o okruchy dotyku – kulę się w twych dłoniach

szukam nowej drogi w ciemności.

Kładę głowę na ziemi – słucham rytmu twego serca

resztką godności liżę rany w milczeniu.                  

________________

Sprawy organizacyjne pochłaniają mnie bez reszty. No ale jestem, z garstką uczuć, które jeszcze nie umarły. Wiersz krótki, ale oddaje chyba wszystko, co teraz się we mnie tłoczy.