Kredka błękitu

Bledniejące niebo

wita rankiem radosnym

samotnych przechodniów

Rozjaśniając paletę

szarych farb

rozcieńczonych bezsilnością

Upodabnia nas do aniołów

niedoskonałych w swej

człowieczej oryginalności

Drży przerwany

cichym westchnieniem

żalu karmionego nieszczęściem

Poranek tak lekki

w swym błękicie kredki

porzuconej na podłodze.

Risa

 

Moja piosenka

wypiję swoje zdrowie

wzniosę z drżeniem puchar

za ostatnie miejsce

za własne zmarnowane morze

wypiję swoje zdrowie

z życiem i śmiercią

z życiem i śmiercią

zatańczę raz szalenie

uniosę się ponad rzeczywistością

stawiając lekko stopy

wśród okruchów marzeń

zatańczę raz szalenie

z życiem i śmiercią

z życiem i śmiercią

odetchnę całym światem

odurzę się miłością

wdychając wszystkie słowa

wszystkie Twoje

odetchnę całym światem

i życiem i śmiercią

i życiem i śmiercią

zatracę się zatracę

o każdym uśmiechu dnia

o każdej łzie nocy

całując krzyk

zatracę się zatracę

w życiu i śmierci

w życiu i śmierci

wciąż nie potrafię wybrać

codziennie przeżywając

swą potarganą śmierć

żeby znów cierpieć życiem

wciąż nie potrafię wybrać

między życiem a śmiercią

między życiem a śmiercią...

an.ada1.3

 

Sen

  Koszmarne męczą mnie sny

   Co noc z czoła ocieram pot

   Serce wariuje a oczy błądzą

   Znowu Ten sen

   Znowu Ty

   Znowu ranisz

   W ręku Twym ostry nóż

   Ze słów przykrych poskładany

   Stoisz przede mną

   Błękitne oczy w bezruchu krępują mnie

   Cofam się by uciec

   Lecz ściana jak warta blokuje mnie

   Noc za oknem krąży

   Staram się Ci coś powiedzieć

   Ty kładziesz palec na ustach mych

   Podnosisz do góry dłoń

   Ostrze błyszczy od blasku księżyca

   Widzę jak zbliża się do serca

   Jedna chwila

   Moment

   W kałuży krwi leżysz

   Klęczę przy Tobie

   Łzy obmywają moją twarz

   Budzę się pot z czoła ocierając

   Powtarzając jak opętany

   "Zabiłaś serce które tak mocno pokochałem"

Centurion

 

Kiedy me serce

Kiedy me serce przestanie bić

A w żyłach słodka krew się zatrzyma

Nie będziesz po mnie płakać

Z uśmiechem położysz czarną różę na grobie

I odejdziesz nie żegnając się

Ma dusza błądzić będzie po świecie

I wszystko co złe Tobie wybaczy

Bo tylko ona prawdziwie kochała Twe serce

Które zimne dla niej było

Jak lód

Centurion