Nieznany to tytuł

Białą kartę każdy dostaje

gdy się rodzi święto nastaje

nikt jej nie widzi lecz ona nas.

Wszelki błąd plami jasność,

widząc czarne myli się z białym.

Następne to plamy rwą  naszą duszę.

Nikt nie wyczyści, nie spierze

wszyscy jednak plamią,

i  tak koniec osądzi!

Życie śmierci

Bez dna iście skończone odmęty

Cóż zostało bez ratunku?

Skończone rzeczy przeklętego początku

najadą nas bez litości, bez liku.

Świata poruszam wszelkie padole

Z tego co czekać,zabijam.

Po pola wyruszam i kradnę

me ludy co nie kocham, nie pragnę.

Tak się kończy życie śmierci

co bez słów udanych wyrusza

kotwicę rzucając płynie.

Tóż po śmierci i Ja też ginę.

Pytanie

Końca początku znaleźć nie mogę

w metalowym pudełku czas cały

bez liku podróżuję sam i sam.

Cóż czynić mój mędrcu?

Podążaj czas ciągły ku swemu losowi

nie krywaj się i tak nie wygrasz.

Za głosem mózgo-serca biegnij

i zostawiając wszystko za sobą.

Zgiń.

Nomen

Bez dna ludzie co go posiadają,

logika z logiki brać się nie może.

Ustaną słowa pocznę się ja

Co stąpa w zeschłej rzece

Topiąc się na pustyni we mgle.

Powstanie grunt z jaskru

wydając płody jemioły

Okrzyk bojowy wydając

W róg ludzki umysł zadął

Wydał okrzyk, wojna trwa.

Miłość w miłości nie istnieje

By honor w honorze nie chodził

Cóż z uczuć, które są w uczuciu?

Bo życie bez życia istnieje

Lecz śmierć ze śmiercią współgra.

Przy dźwiękach formingi

Snuje wiatr piosnkę piękną

mewa jak aojda

swoje rymy wysławia

woda niczym zmarszczona twarz olbrzyma

którego choroba już dawno nawiedziła

tu na darmo szukać tęsknym okiem lądu

tu na płynnej pustyni kraju Posejdona

miejsce przeznaczone wybranym

tym co niewygody i strach w małym palcu mają

tym co gardzą lądem a z wody pochodzą-marynarzom

oto legendą się stają:

niepokonani i odważni niczym Herakles

szybcy i dostojni jakoby Hermes

równie mądrzy i waleczni co Atena

przy dźwiękach formingi

sam Posejdon oddał im

                                      świat we władanie                                     

Życia czas

 Igła tworzy życia skróconego czas

sensu pozbawionego nitek raj

z sumienia skrawki wycięte w kosz

zrozumienia w tym i owym brak.

Rozwinięcie kwiecie wieku z raz

zrób zrobione z kosza bierz

zbuduj zbudowane zburz i kurz

życie z życia weź i daj.

Koniec igła tworzy  robiąc w dal

zabierze co jej zrówna, skończy

zostanie skrawek z tego co dał

bo dał to co uszył szyjąc czas.