Igła tworzy życia
skróconego czas
sensu pozbawionego nitek raj
z sumienia skrawki wycięte w kosz
zrozumienia w tym i owym brak.
Rozwinięcie kwiecie wieku z raz
zrób zrobione z kosza bierz
zbuduj zbudowane zburz i kurz
życie z życia weź i daj.
Koniec igła tworzy robiąc w dal
zabierze co jej zrówna, skończy
zostanie skrawek z tego co dał
bo dał to co uszył szyjąc czas.
Hm, wiersz jest ciężkawy, gubiłam się w tym poprzestawianym szyku zdań, choć z drugiej strony to może być interesujący zabieg. Mnie też zdarza się wrzucać do wersu słowa pozornie niepasujące do siebie i przypadkowe. Przez chwilę zastanawiałam się, czy nie zacząć czytać od tyłu :)
OdpowiedzUsuńTeż próbowałem odruchowo czytać wiersz od tyłu.
OdpowiedzUsuń