Świąteczny czas

W Świąteczną noc

Dzieci, nie idą pod koc,

Tylko pod choinką,

Bawią się z całą rodzinką.

Razem z dziadkami

Dzielą się opłatkami,

Gdy siadają przy stoliku,

Czują aromat barszczyku.

Wszyscy śpiewają kolędy

Wnet słychać sanie wszędy,

Gdy dzieci widzą prezenty

Nie obchodzą już ich kolędy wtedy.

Gdy kończy się świąteczny czas,

Rodzice zaczynają dzieci do łóżek kłaść,

Dorośli zmęczeni po całym dniu,

Przy ciepłym kominku,

Układają się do snu

Sognatore

 

Co Ci mogę dać?

Co Ci mogę dać?

Czego pragniesz dziś?

Wszystko to co mam,

choć niewiele

tak bardzo pragnę Ci dać.

Czego mogę chcieć?

Prócz Twego spojrzenia

i dźwięku Twego głosu.

Poczuć zapach Twoich włosów

i ciepło twego istnienia.

Dokąd wołam dziś?

Do Boga! Do Bogów!

Do ludzi wokół!

Bo sam nie wiem,

co mogę Ci dać...

Rico

Najsliczniejsza pora gwiazd

Odnalazłem źródło mego życia...

Moje serce, wartość bycia

I istnienia, które warte jest milczenia.

Takie które nie przemija...

Bezpowrotnie.

Kocham tylko chwile.

Mila goni milę,

Ja jedynie Tobie się chylę

Chwilo.Nieskończona, wieczna,

moja podopieczna

Mój zakątku życia i cierpienia

Pełny bólu, szczęścia, ukojenia...

Moja duszo niespokojna...

Walka cieni, choć upojna

Niewarta gasnących świec...

Duszo, wiesz gdzie biec,

Dokąd zmierzać...

Gdzie uciekać, kryć się, kochać.

Duszo mojej Skrytej... !

Twe imię w skale wyryte i

wykończone brzaskiem jest. Brzaskiem gwiazd.

Brzaskiem... Nas.

Somhairle

Polotne marzenia

Marzenia, ach marzenia

Tak bliskie i nieosiągalne zarazem,

Tak jasne, a gdy próbuję ich spełnienia,

Ciemnieją za każdym razem.

Tylko w mojej głowie są błahe

I dziecinne proste w obsłudze,

A tak naprawdę są niemożliwe lub cudze.

Dlaczego? Jest tak ciężko,

Dlaczego jak ja chcę?

Bujanie w obłokach jest tak rzeczywiste

I jeszcze okłamują nam to, co oczywiste.

Dają chęci i wiarę w marzenia, od tak,

A potem się zawiedziemy boleśnie; pytam: Dlaczego tak?

Sognatore

 

Chłopiec z książką

Siedział sobie na ławce

Chłopiec z Książką

      niedbała fryzura, koszula

      i okulary na nosie

      i uśmiech

      ten najbardziej tajemniczy,

      bo zaczarowany

      grą liter, zaklęciami zdań

            nie przeszkadzał mu gwar,

            ni ludzie zaglądający

            przez ramię

      miał swój świat,

      w którym nie panował zamęt

Siedział sobie na ławce

Chłopiec z Książką

  mój Przyjaciel...

Risa