Po lecie

Smak jesieni jak kiść winogron,
Barwny jak owoc kasztana,
Zmienny jak liść klonowy.
Smutno, że tak nieuchwytny.
JAK PIENIĄDZ.
JAK PIĘKNO.
JAK BÓG
JAK MOJE MYŚLI,
Za Tobą biegną.
JAK TY.

Wielokrotne ćwierci

Nieraz żywot sobie przeczy

Bo chce powolnej śmierci.

Miewam siłą rzeczy

Chęci na wielokrotne ćwierci.

Mniemam, że ilość leczy,

Więzi tych, którzy mają za mocne więzi

Dlań tylko ból człowieczy -

Miłość i gniew na uwięzi.

Nie ma  tutaj  klepsydr,

To na nas leci piasek.

Nie ma u nas lepszych.

Każdy zasługuje na wieczność w swoim czasie.

Do Przyjaciela

Pamiętam Twoje usta

- dziś  tęsknie  wymówić.

Pamiętam jakbym znów stał

Przed Tobą całkiem głupi.

Przed Tobą jakbym zły…

Pamiętam Twoje usta

- dziś chce tylko słowa twe

Przebacz mi te głupstwa

Wydaj chociaż jeden dźwięk.

Przed Tobą jakbym złem…

Pamiętam, tak boje się spojrzeć

W usta Twoje jak nieme,

Że znów rozpalą te żądze.

Przed Tobą klęknę z przerażeniem.

Przed Tobą jakbym zło…

Pamiętam, że znów każesz wstać

I popatrzysz w oczy .

Bo wiesz, że tak zrobił bym ja.

Jeśli tylko zdołam być dobrym.

Przed Tobą jakbym źle…

Pamiętam wszystko  i wszystko rozumiem

I jak wstawaliśmy otrzepując ziemie.

Ty - z większym bólem.

Ale zawsze, na zawsze jako przyjaciele.

Przed Tobą jakbym zło już strawił.

Przyjaciele

... (Przy skroni, przy gardle, przy sercu)

Przy skroni, przy gardle, przy sercu.

W dłoni starannie drgającej.

Zeń smród, hałas i strach,

Pewność, niepewność i płacz.

Bezsilność, chęć, ucieczka.

Wrażliwość, miłość niebezpieczna.

Jeśli to egoizm?

Na gałęzi arkany wściekłe.

Na uwięzi mam myśli niepojęte.

Mam multum wyborów, dróg zamkniętych,

Otwartych, nieznanych, niepewnych.

Bezpowrotnych, jak ta w której jestem.

Na skronie, na gardło, na serce.

Lazur

Dziś budynki są pełne smutku.

Płaczą jak oczy pokryte lazurem,

A ulice biegną szybciej,

A wiatr nie wieje w ogóle.

Deszcz miał padać, a krople

Zatrzymały się na sekundę.

Nim spotkały się z ziemią na dobre

Zaczęła płakać jak wzrok.

Mijając tundrę i stepy myśli,

Pustynie kryształów złotych,

Bezludne wyspy

Zwiedziłem ziemie całą ponownie

Oceany – oczy lazurowe,

Góry to dotyk absolutu.

Konkret w nim ginie jak człowiek

Z chęcią, ze strachem, bez bólu.

Liście nie spadają z drzew.

Igły tracą ostrza.

Światło zabiera śpiew.

Ziemia obracać się kończy.

Ja zwiedzam ziemię ponownie.

Ja obracam się wokół,

Szukając lazurowych szyb w oknie

Z widokiem na świat.