środa, 19 marca 2014

Przemijanie




stworzeni z popiołu

spalamy się, by obrócić się w proch

ulepieni gliną doświadczeń

prażymy się w bólu

ostatecznie rozbijając się

na tysiące kawałków

których nikt nie poskłada





2 komentarze:

  1. Bardzo filozoficzny wiersz. Podoba mi się zarówno jego budowa, jak i styl literacki. Człowiek jest dla Ciebie istotą delikatną, filigranowa i przede wszystkim ułomną. Stworzoną z budulców tak bardzo narażonych na zniszczenie. Naprawdę super ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. dziękuję :) no cóż, ludzie tacy już są - dziś są, a jutro przemijają.

      Usuń