Rozmyślania deszczowe

Siedzę podczas burzy

Uważnie wpatruję się w czas

Patrzę na deszczowy krajobraz

Wchłaniam w siebie zapach kropel stu

Myślę i patrzę, patrzę i myślę

Wsłuchuję się w sugestię padającego deszczu

Po niebie przemyka złota błyskawica

Doniosły grzmot nadaje jej ton.

Ostatnie pluski słychać za oknem

Ucho w oddali wychwytuje grom

Wspaniała światłość zostaje w niebiosach

Rześkie powietrze ogarnia świat.

Na pocieszenie zostaje z nami zapach

Ziemi, stęsknionej za deszczem

Umykającym w popłochu pośród chmur

Najpiękniejszy aromat pod słońcem.

Zapach Ziemi rozgrzanej

Na którą spadł ożywczy deszcz

Zapach Pani Ziemi stroskanej

Na której twarz spadł młody deszcz

W czas suszy i burza przyjazna

Człowiekowi co nieprzyjazny burzy

I planecie, którą zatruwa

Od wielu,  Ach! zbyt wielu lat.

W delikatnej sugestii mgły

Patrzę i napatrzeć się nie mogę

,,Dziękuję" szepce serce ściśnięte

Z zachwytu nad światem

kukurydza