Obietnica

Przyrzekam Ci daję Ci moje słowo

próbowałam wyrwać sobie serce z piersi

Kochanie przyrzekam że rozdzierałam

własnymi palcami na strzępy

podarłam każde z naszych wspomnień

tylko Twoje oczy śmieją się

do mnie z głębiny czasu

trudno walczyć z rozżarzonymi węglami

Twojego uśmiechu gdy wymawiasz moje imię

krzyczałam: głupia! krzyczałam: idiotko!

weź się ogarnij! a w chwilę potem Twoje usta

znów znalazły moje w harmonii smaku

którego nigdy nie poczułam

nigdy Ci nie powiedziałam o burzy

nigdy nie dałam Ci wysłuchać mojego serca

nawet na kilka ziarenek piasku w klepsydrze minut

od zarania śpiewu znam ten koniec co zdarzył się teraz

kilka wyrazów kilka moich łez kilka bezsennych nocy

zgasły uśmiech mijany obojętnie

nie znałam tylko moich słów

które okazały się obcym tworem teraźniejszości

nie chcę drugiego księcia choćby miał

mnie kochać ponad świat

mówiłam poczekam on gdzieś tam jest

i byłeś

tu i teraz

ze mną

choć przez ścianę moich łez

ale Ty nigdy nie chciałeś być mój

nie mogę być niezmieniona

nie mogę być twardą opoką

ramieniem dla płaczących

nadzieja jest mą matką

gdy błądzę w chaosie gestów

poczekam

w końcu to jedyne

co mi zostało

w chaosie mojego

stęsknionego serca

kukurydza